دل گرمی لحظه های سرد

با رویـش این گل دوبـاره، صحرای دل همچون گلستان می شود
زمستان قلب سرد من هم این چـنین، همچون بهاران می شود

آنگونه که سزاوار است، امشب را تا صبح، دست نیایش به آسمان خواهم برد، آنکس که اکنون مرا به دست فراموشی سپرده را فریاد خواهم کرد و برای شادمانی و جاودانگیش دعا خواهم نمود، سپیده دم این شب برای من بسیار مقدس و گرامی است، لحظه ای که خورشید با نور طلایی خود پرده سیاه شب را میدرد، لحظه آغاز سالروز رویش دوباره گلی است که بسیار با عطرش معطوفم نه با رنگش، به درستی می دانم که دگر باغ رویش را نخواهم دید، از گلستان لبش گلی نخوام چید، اما گل من هرگز نخواهد خشکید، چرا که امشب را تا صبح به آب دیدگانم آبیاریش خواهم کرد. دل نوشته هایم مکرر یاد این گل است، برای آنان که با دل من پیوند دارند، شاید که گفتنش ملال آور باشد، ولی برای من دل گرمی است، دل گرمی لحظه های سرد من، پس همچنان می نویسم برای آنکس که سنگی به شیشه قلبم زد و البته برای دل پاک و تنها مانده ام، چرا که شاید دمی را آرام گیرد. باشد که همین امشب، آری همین امشب را بی خبر، آنگه در خواب ناز رویا می بینی، پاورچین پاورچین بدان سان که مزاحم نباشم، به داخل قلبت رخنه خواهم نمود، و قلب خاک خورده ام را از میان همهء قلب هایی که روی طاقچه به نمایش گذاشته ای اعاده خواهم کرد، و در آن زمان که رویای شیرینت پایان یافت و با ترس از خواب باز پس آمدی، هراسان مرا جستجو خواهی کرد و در کوچه باغ های این دیار غبار آلود با دنبال من خواهی گشت، ولی افسوس که من دیگر رفته ام، برای همیشه، در این لحظات باقی به فکر چاره ای باش که تنها تو گره گشایی، پس بشتاب و باری دیگر پا بر روی چشمانم بگذار که وقت تنگ است، آری امشب را چاره ساز باش که فردا دیر است، چرا که من فردا رفته ام، اما رویای بازگشتنت تا همیشه برای من دل گرمی است، دل گرمی لحظه های سرد من...

× تولدت مبارک ×

به عنوان یک دوست

چه دوستای خوبی هستیم، چقدر از حال و احوال همدیگه با خبریم، چقدر هوای هم رو داریم و چقدر به همدیگه کمک می کنیم، همین بود؟ یادته گفتم می خوام دوستم باشی، نه GFم، یادته گفتی می خوای دوستت باشم، نه BFت، چی شد پس؟ مگه تو نبودی که می گفتی نگاه من به دوستی دوست داشتنی و متفاوت، می گفتی دوست باشیم با هم که، حرفای دل همدیگه رو بشنویم، توی غم و شادی ها شریک هم باشیم، به هم دیگه کمک کنیم. پس کجایی، حالا که به کمکت نیاز دارم کجایی؟

اگر٬ اگر٬ اگر...

اگر دروغ رنگ داشت شاید هر روز ده ها رنگین کمان در دهان ما نقش می بست و بی رنگی کمیاب ترین چیز بود.

اگر عشق ارتفاع داشت، من زمین را در زیر پای خود داشتم.

اگر شکستن قلب و غرور صدا داشت، عاشقان سکوت شب را ویران می کردند.

اگر براستی خواستن توانستن بود محال بود وصال.

اگر گناه وزن داشت هیچ کس را توان آن نبود که گامی بردارد، تو که از کوله بار سنگین خویش می نالی و من شاید کمر شکسته ترین باشم.

اگر غرور نبود، چشم ها به جای لب ها سخن نمی گفتند و ما کلام دوستت دارم را در نگاه های گاه گاه جستجو نمی کردیم.

اگر دیوار نبود نزدیک تر بودیم و شاید شبها در کنار هم در زیر نور ماه به خواب می رفتیم.

اگر زمان نبود با اولین خمیازه به خواب می رفتیم و هر عادت مکرر را در میان بیست و چهار زندان محبوس نمی کردیم.

اگر خواب حقیقت داشت، همیشه با تو در آن ساحل همیشه سبز لبریز از نا باوری بودم.
اگر همه ثروت داشتند شاید، شاید دلها سکه را جای خدا نمی پرستیدند.

اگر مرگ نبود بی گمان همه کافر بودند.

اگر عشق نبود به کدامین بهانه می گریستم یا می خندیدم، و آری پیش از اینها مرده بودم اگر عشق نبود.

اگر کینه نبود، قلبها تمام حجم خود را در اختیار عشق می گذاشتند و من با دستانی که زخم خوردهء توست، گیسوان تو را نوازش می کردم، و تو سنگی را که من به شیشه ات زدم را به یادگار نگه می داشتی.

اگر خداوند یک آرزوی انسان را برآورده می کرد، من بی گمان دوباره دیدنت را آرزو داشتم و تو هرگز ندیدن مرا، و براستی نمی دانم که خداوند کدامیک را می پذیرفت.


منبع: از طرف یک دوست (با تصحیح)

سلامی دوباره

دوست گرامی و همراه همیشگی من سلام:


ضمن تشکر مجدد از بازدید های مکرر شما٬ حتی اگر لینک شما در وبلاگ من وجود داره‌٬ چون همه لینک های قبلی پاک می شوند٬ برای تبادل لینک٬ لطفا تا قبل از یکم مرداد٬ نام و آدرس درست وبلاگتون رو برام کامنت بذارید٬ امیدوارم که شرمندتون نشم!


تعداد بازدید کننده های من از مرز 10,000 نفر گذشت در حالی که این وبلاگ حدود 5 ماه که تاسیس شده، در ماه گذشته میانگین کامنت های هر مطلبم حدود 50 کامنت و بیشترین تعداد کامنت های من 104 کامنت بوده، پس واقعا جا داره که بگم از همه شما به خاطر این همه لطفی که به من دارید ممنونم.


معمولا هر چند وقت یک بار مطلبی با محتوای تشکر یا عذر خواهی ارسال می کنم، این بار هم ضمن تشکر می خوام که عذر خواهی هم بکنم، اگر فرصت نمی کنم که به همه شما سر بزنم به خاطر همین کامنت های زیاده و چون کارهای دیگه ای هم انجام میدم سرم خیلی شلوغه، ضمنا یک بار دیگه از پرشین بلاگی های عزیز عذر خواهی می کنم، من فقط از توی خونه با اینترنت سر و کار دارم و تنها ویندوز من هم که نصب کردم با پرشین بلاگ مشکل داره و نمی تونم کامنت بذارم، به هر حال بهتون سر میزنم.


با تشکر، بی آشیانه!

رقص من و ساز زمونه

به چه ساز تو برقصم زمونه زمونه
از دست تو دل من چه خونه چه خونه
تو دل منو شکستی که رفتی عزیزم
تویی که برات می میرم نذار اشک بریزم
آخه دنیای منی به کی بگم مال منی
آخه دنیای منی تو رو می خوام مال منی
آرزوی آخرم بود که با تو بمونم
به امید عشقت خوبت بتونم بخونم
دل بی قرار من بود که پا روش گذاشتی
درد و بلای عشق و تو جونم تو کاشتی
بی تو دارم می میرم
خواب تو هر شب می بینم
مث جونی تو تنم
اگه نباشی می میرم
مث آیات خدا سوره حمد توی چشات
می سوزونه تنم گرمی اون برق نگات
آخه دنیای منی به کی بگم مال منی
آخه دنیای منی تو رو می خوام مال منی
به چه ساز تو برقصم زمونه زمونه
از دست تو دل من چه خونه چه خونه
تو دل منو شکستی که رفتی عزیزم
تویی که برات می میرم نذار اشک بریزم
آخه دنیای منی به کی بگم مال منی
آخه دنیای منی تو رو می خوام مال منی
آخه دنیای منی به کی بگم مال منی
آخه دنیای منی تو رو می خوام مال منی

منبع: بیژن مرتضوی